COVID-19, sparen en gezinsuitgaven (2023)

Invoering

Goedemiddag. Ik ben dankbaar voor de gelegenheid om opnieuw met Restaurants Canada te spreken. Uw vereniging vertegenwoordigt meer dan 80.000 bedrijven in ons land en zou in normale tijden meer dan een miljoen mensen tewerkstellen. Maar we leven niet in normale tijden. Het leven van iedereen is ontwricht door de COVID-19-pandemie. Helaas hebben sommige families zwaar geleden en zijn ze ernstig ziek geworden en overleden.

De economische gevolgen van de pandemie zijn zeer ongelijk verdeeld en uw branche heeft een zware last gedragen. Tienduizenden banen zijn verloren gegaan, duizenden restaurants zijn gesloten en anderen hebben moeite om te overleven. Veel restaurants hebben zich aangepast met buitenterrassen of afhalen en bezorgen. Mijn familie en ik dragen ons steentje bij om onze favorieten in het bedrijfsleven en onze vrienden die daar werken aan het werk te houden.

Maar het is niet hetzelfde, toch? Voor mijn familie en vele anderen nemen restaurants een speciale plaats in ons leven in: daar vieren we speciale gelegenheden. Ze zijn waar we gelukkige herinneringen maken. Dus we kijken allemaal uit naar de lente en de belofte van betere tijden in het verschiet.

Bij de Bank of Canada erkennen we dat Canadezen op ons rekenen, en we doen ons best om Canadezen te ondersteunen. Toen de pandemie voor het eerst toesloeg, reageerden we snel en agressief. We hebben onze beleidsrente met 1,5 procentpunt verlaagd, tot een laagterecord. Ook brachten we voldoende liquiditeit in het financiële systeem om ervoor te zorgen dat Canadezen tegen lage rente konden blijven lenen. Om het herstel verder te ondersteunen, hebben we ons ertoe verbonden de beleidsrente op 0,25 procent te houden totdat de overcapaciteit in onze economie is geabsorbeerd en de inflatie duurzaam terugkeert naar onze doelstelling van 2 procent.

Mijn doel vandaag is om de achtergrond en de gedachte achter de monetaire-beleidsbeslissing van gisteren uit te leggen. Daarbij belicht ik de belangrijkste ontwikkelingen sinds ons laatste besluit in januari en hoe onze visie op de economie is geëvolueerd. Net als uw bedrijfsplannen zijn onze vooruitzichten hoogst onzeker. Het is afhankelijk van de evolutie van het virus, vooral de nieuwe varianten, en de timing van de uitrol van de vaccinatie.

Ik zal een van de risico's met betrekking tot onze vooruitzichten die we in januari hebben geïdentificeerd, nader bekijkenMonetair Beleidsrapport.Het is er een die belangrijk voor u is: huishoudelijke uitgaven. En het kan sterker zijn dan we hadden verwacht vanwege de accumulatie van persoonlijke besparingen in het afgelopen jaar.

Veel Canadezen verloren hun baan en leden financiële problemen tijdens de pandemie. Maar anderen bleven aan het werk en zagen hun spaargeld om twee redenen toenemen. Ten eerste hebben ze geen geld kunnen uitgeven aan diverse diensten met veel contact, zoals uit eten gaan, reizen of naar concerten gaan. Ten tweede zijn ze voorzichtiger geworden over hun gezondheid en financiën. We schatten dat deze "gedwongen" en "voorzorgs" besparingen oplopen tot ongeveer $ 180 miljard. Er is veel onzekerheid over wat Canadezen met deze besparingen gaan doen. Dit is belangrijk omdat deze besparingen groot genoeg zijn om het traject van de economie op betekenisvolle wijze te beïnvloeden. Als Canadezen meer uitgeven dan we verwachten, zou dat het herstel van de consumptie en de werkgelegenheid versterken.

Ik zal ook enkele neerwaartse risico's voor onze vooruitzichten bespreken, waarvan de meeste verband houden met de pandemie en de mogelijke langetermijneffecten ervan.

Recente ontwikkelingen

Laat ik beginnen met een bespreking van de recente economische ontwikkelingen. In januari gingen we uit van een groeivertraging op korte termijn als gevolg van de hernieuwde inperkingsmaatregelen in Canada en elders. Maar we zagen ook positievere vooruitzichten op de middellange termijn. Vaccins waren enkele maanden eerder dan verwacht goedgekeurd, waardoor het potentieel voor brede immuniteit al eind 2021 kon worden bereikt.

Economieën buiten Canada

Sinds januari wordt het herstel van de wereldeconomie geleid door een robuuste groei in de Verenigde Staten. Dit herstel in de VS weerspiegelt de beperkte impact van inperkingsmaatregelen en aanhoudende fiscale steun. En er komt meer fiscale steun.

De wereldwijde en binnenlandse financiële omstandigheden en het marktsentiment blijven positief terwijl het optimisme blijft groeien. De rendementen op langlopende obligaties zijn gestegen naarmate de vooruitzichten voor de Amerikaanse economie zijn verbeterd. Om soortgelijke redenen zijn de prijzen van olie en andere grondstoffen blijven stijgen. De Canadese dollar is relatief stabiel gebleven ten opzichte van de Amerikaanse dollar, maar is in waarde gestegen ten opzichte van de meeste andere valuta's.

De Canadese economie

Recente Canadese gegevens geven aan dat de economie behoorlijk veerkrachtig is geweest. De economische bedrijvigheid in het vierde kwartaal van 2020 en het eerste kwartaal van dit jaar was sterker dan we in januari hadden verwacht. Consumentenuitgaven zijn minder getroffen door de recente inperkingsmaatregelen omdat mensen en bedrijven zich eraan hebben aangepast. De woningbouw- en wederverkoopactiviteit was robuust, ondersteund door lage hypotheekrentes en een verlangen naar meer woonruimte.

Een sterkere buitenlandse vraag en stijgende prijzen hebben de bedrijvigheid en export in de sectoren olie en gas, mijnbouw en productie gestimuleerd. Ook de investeringsintenties van het bedrijfsleven nemen toe nu het vertrouwen in het herstel is verbeterd. Al met al lag het niveau van de economische bedrijvigheid eind vorig jaar bijna 1 procent hoger dan we hadden verwacht.

Recente gegevens vertellen echter een gemengd verhaal over de arbeidsmarkt, die nog ver verwijderd is van een volledig herstel. Het banenverlies in december en januari was aanzienlijk. De verliezen concentreerden zich in Quebec en Ontario, in sectoren die het zwaarst door de beperkingen werden getroffen en vooral bij deeltijdbanen. Maar de werkgelegenheid was veerkrachtig in sommige andere sectoren en overtrof het niveau van vóór de pandemie.

De inflatievooruitzichten voor de korte termijn zijn naar boven bijgesteld. We verwachten nu dat de inflatie de komende maanden tijdelijk boven onze doelstelling van 2 procent zal uitkomen, tot rond de bovenkant van de controlebandbreedte van 1 tot 3 procent. Dat weerspiegelt stijgende benzineprijzen, gecombineerd met aanpassingen van de prijzen van tal van goederen en diensten die scherp daalden toen de pandemie een jaar geleden toesloeg. We verwachten dan dat de inflatie zal matigen, gezien de overcapaciteit in de economie.

Opgetelde besparingen en consumptie

Laten we nu kijken naar de gevolgen van de pandemie voor inkomen, uitgaven en besparingen. Het virus veroorzaakte ongekende verliezen aan banen en arbeidsinkomen. Het verminderde ook de uitgaven van huishoudens. Maar buitengewone fiscale steun compenseerde deze inkomensverliezen ruimschoots, zodat het gezinsinkomen per saldo toenam. Koppel je deze stijging aan de daling van de bestedingen, dan nemen de besparingen van huishoudens fors toe.

Deze uitkomst lijkt misschien raadselachtig, maar het verhaal erachter berust grotendeels op de ongelijke impact van de pandemie op sectoren en werknemers. Laten we eerst eens kijken naar de impact op het arbeidsinkomen. Tussen februari en april 2020 verdwenen ongeveer drie miljoen banen. Sectoren met veel contacten – voornamelijk de dienstensector – en de laagbetaalde werknemers in deze sectoren – voornamelijk vrouwen en jongeren – werden het hardst getroffen. Banen voor werknemers die minder dan $ 16 per uur verdienen, daalden in 2020 met 27 procent, bijna vijf keer de daling van de totale werkgelegenheid. Horeca en detailhandel verklaren samen 30 procent van het inkomenstekort uit arbeid, terwijl minder dan 10 procent kan worden toegeschreven aan sectoren aan de bovenkant van de loonschaal (Grafiek 1).

In dollars verloren Canadezen in 2020 gemiddeld $ 1.600 aan arbeidsinkomen, en laagbetaalde werknemers leden veel van deze verliezen (Grafiek 2). De daling van het beschikbaar inkomen van huishoudens werd echter ruimschoots gecompenseerd door de steunprogramma's van de overheid. Gecombineerd bedroeg de directe fiscale steun aan huishoudens ongeveer $ 105 miljard, of $ 3.400 per Canadees van 15 jaar of ouder.1Laagbetaalde arbeiders verzamelden een groot deel van deze transfers. Kortom, het beschikbare inkomen van de gemiddelde Canadees steeg in 2020 met nog eens $ 1.800.

Terwijl het beschikbare inkomen toenam, was de impact van de pandemie op de gezinsuitgaven nog groter. Canadezen gaven in 2020 gemiddeld ongeveer $ 4.000 minder uit vanwege de pandemie. Lockdown-maatregelen en angst voor het virus hielden portemonnees gesloten (Grafiek 3).2

Om dit verder te analyseren, kunnen we uitgaven indelen in vier categorieën: essentiële zaken (zoals voedsel en kleding), niet-essentiële zaken (zoals auto's en andere duurzame goederen), moeilijk te bereiken zaken (voornamelijk diensten zoals reizen) en onderdak .3Items die moeilijk op afstand te houden waren, vertegenwoordigden meer dan de helft van de daling van de uitgaven, wat een weerspiegeling was van een aanzienlijke daling van de verkopen in restaurants, bars en hotels. Ik weet dat velen van jullie dit acuut hebben gevoeld.

Deze daling van de uitgaven was het grootst in het tweede kwartaal van 2020, toen de lockdowns wijdverspreid en streng waren. In de tweede helft van het jaar, toen de beperkingen werden versoepeld, herstelden de uitgaven zich. De kracht zat vooral in niet-essentiële goederen zoals motorvoertuigen, recreatieve goederen en meubels, doordat mensen meer tijd buitenshuis doorbrachten en de bedrijvigheid op de huizenmarkt aantrok. De uitgaven aan high-contact services zijn echter nauwelijks veranderd.

Samenvattend: deze aanzienlijke verschuivingen in inkomsten en uitgaven resulteerden in een ongekende stijging van de besparingen in 2020 van ongeveer $ 180 miljard, of ongeveer $ 5.800 per Canadees (Grafiek 4).

Bankonderzoek suggereert dat ongeveer 40 procent van de extra besparingen werd verzameld door huishoudens met een hoog inkomen. Hun inkomen werd minder getroffen en ze geven doorgaans relatief meer uit aan niet-essentiële en moeilijk bereikbare zaken. Daarentegen bouwden huishoudens met een laag inkomen minder dan 10 procent van het spaargeld op.4

Waar is het spaargeld tot nu toe voor gebruikt?

Het lijkt erop dat het grootste deel van het extra spaargeld op bankrekeningen staat. De totale waarde van persoonlijke deposito's bij banken is tussen februari en december 2020 met $ 150 miljard gestegen.5Dit overtrof het gemiddelde tempo waarmee deposito's de afgelopen tien jaar zijn toegenomen met ongeveer $ 100 miljard.6

Hoe zit het met de rest van deze besparingen? Uit enquêteantwoorden en kredietgegevens blijkt dat sommige zijn gebruikt om schulden af ​​te lossen.7Gezien de sterke activiteit op de woningmarkt sinds de zomer, zijn sommigen gebruikt om huizen te kopen, waarschijnlijk door hogere inkomens. Evenzo zijn sommige waarschijnlijk gebruikt om financiële activa te kopen, zoals onderlinge fondsen of gegarandeerde investeringscertificaten, misschien voor een geregistreerd pensioenspaarplan of een belastingvrije spaarrekening.

De buitengewone omvang en aard van deze besparingen - en hun potentiële impact als ze worden uitgegeven - hebben tot veel discussie geleid. Om deze onzekerheid weg te nemen, hebben we vragen toegevoegd aan de Canadian Survey of Consumer Expectations van de Bank. In de enquête van november zei slechts 5 procent van de respondenten dat ze van plan zijn het grootste deel van deze besparingen in 2021 en 2022 uit te geven. Nog eens 14 procent is van plan iets uit te geven. Op basis van deze antwoorden en gegevens uit andere enquêtes gingen we er in onze projectie van januari van uit dat huishoudens niet in deze besparingen zouden duiken. In plaats daarvan verwachtten we dat hun spaarquote zou dalen van een piek van 27,5 procent in het tweede kwartaal van 2020 tot minder dan 4 procent tegen het einde van 2023, omdat de noodzaak om uit voorzorg te sparen wegebde.

Een positieve verrassing voor de bestedingen is echter mogelijk, zeker als het virus onder controle is en het vertrouwen van de huishoudens verbetert. Laten we nu eens kijken naar de potentiële impact van huishoudens die hun spaargeld gebruiken voor consumptie.

Macro-economische gevolgen van een spaaropname voor de consumptie

We kunnen beginnen door na te denken over hoeveel er zou worden uitgegeven aan goederen en diensten en over welke tijdshorizon.

Zoals met veel dingen die verband houden met deze pandemie, is deze opbouw van besparingen uniek omdat ze voornamelijk voortkomt uit een dramatische daling van de uitgaven voor diensten. Het is dus niet duidelijk hoeveel van de tekorten uit het verleden zullen worden goedgemaakt. Ik ga niet vaker naar de kapper, maar mijn gezin wil in eerste instantie misschien vaker uit eten gaan, een extra vakantie nemen of een nieuwe televisie kopen.

Er worden wel eens vergelijkingen gemaakt met wat er tijdens en na de Tweede Wereldoorlog gebeurde. Maar tijdens de oorlogsjaren werden de uitgaven aan duurzame goederen – niet aan diensten – onderdrukt. Het is onwaarschijnlijk dat zo'n dramatische omkering van de uitgaven zich nu voordoet, aangezien de aankoop van goederen veel minder beperkt is.

Er zou nog steeds een positieve verrassing kunnen optreden als huishoudens in Canada huizen en goederen blijven kopen in een vergelijkbaar tempo als in de afgelopen kwartalen en daarnaast gaan sparen om meer uit te geven aan diensten.

Om de mogelijke economische impact van een afname van besparingen te illustreren, beschouwen we een scenario waarin bepaalde goederen en diensten hogere uitgaven zouden kunnen krijgen dan normaal vanwege het vrijkomen van opgekropte vraag. In dit scenario gaan we ervan uit dat huishoudens ongeveer $ 25 miljard zouden uitgeven, of ongeveer 15 procent van deze besparingen. We hebben dit cijfer gebaseerd op de geschatte neigingen om van deze besparingen te consumeren per type goed of dienst en per inkomen.

We kunnen niet zeker zijn van de tijdshorizon voor deze uitgaven, omdat we niet weten wanneer het leven weer normaal zal worden. We gaan ervan uit dat huishoudens hun extra bestedingen spreiden over de periode vanaf het tweede kwartaal van 2021 tot en met 2023. Aangenomen wordt dat de bestedingen in 2021 stijgen en zich vervolgens concentreren eind 2021 en begin 2022, nadat brede immuniteit is bereikt.

In dit scenario wordt het herstel van de consumptie door huishoudens vervroegd. De nominale groei van de gezinsbestedingen in 2021 zou stijgen van 4,3 procent – ​​die we in januari hadden voorspeld – tot 5,0 procent. Op het hoogtepunt zouden de uitgaven in het laatste kwartaal van 2021 in een jaarlijks tempo van ongeveer $ 500 per Canadees toenemen (Grafiek 5). Dat is gelijk aan een extra $ 4 miljard die alleen al in dat kwartaal aan de economie wordt toegevoegd. We schatten dat een groot deel van de extra besparingen zou worden besteed aan diensten met veel contact, waaronder vervoer, accommodatie en voedseldiensten. Omdat de vraag naar arbeid zou toenemen, schatten we dat de werkgelegenheid de komende drie jaar met meer dan we hadden geraamd - met gemiddeld zo'n 30.000 banen per jaar - zou toenemen, met een piekstijging van 40.000 banen in 2022. Zo'n impuls meer vraag en werkgelegenheid zou grote voordelen opleveren voor de bedrijven en werknemers, zoals die van u, die het meest hebben geleden tijdens deze crisis.

Belangrijkste neerwaartse risico's

Hoewel het een nuttige exercitie is om de potentiële effecten te beoordelen op huishoudens die in hun opgebouwde spaargeld duiken, is deze positieve verrassing niet gegarandeerd. Er zijn ook belangrijke neerwaartse risico's. In januari hebben we een aantal belangrijke risico's geïdentificeerd die nog steeds relevant zijn.

Met name op korte termijn bestaat het risico van een nieuwe golf van infecties en lockdowns naarmate meer besmettelijke varianten zich verspreiden, de uitrol van de vaccins wordt vertraagd of de vaccins minder effectief zijn tegen de varianten.

Op de middellange termijn kunnen bedrijven met toenemende financiële stress te maken krijgen. We zouden meer bedrijven kunnen zien sluiten naarmate het herstel langzaam voortschrijdt en onze economie zich herstructureert als reactie op hardnekkigere gedragsveranderingen. In de post-pandemische wereld zullen bijvoorbeeld waarschijnlijk meer mensen thuiswerken en online winkelen. Dit zou de vraag naar kantoor- en winkelruimte en aanverwante diensten in de binnenstad kunnen verminderen. Bijgevolg zouden meer bedrijven hun deuren definitief kunnen sluiten en werknemers kunnen laten gaan.

Er zijn nu ongeveer 850.000 banen minder dan een jaar geleden en het aantal langdurig werklozen neemt toe. Langdurige perioden van werkloosheid kunnen de vaardigheden van werknemers aantasten en het voor hen moeilijker maken om een ​​baan te vinden.8

Hoewel er nieuwe bedrijven kunnen worden opgericht en werknemers kunnen worden omgeschoold, zal dit tijd vergen. Er zullen gedurende een langere periode monetaire stimulansen nodig zijn om deze risico's te beperken en zowel de herstructurering als het herstel van onze economie te ondersteunen.

Onze beslissing

Dus laat me nu kijken naar hoe dit alles gisteren heeft bijgedragen aan het rentebesluit van de Bank.

Terwijl we ons op het besluit voorbereidden, besteedden mijn collega's in de Raad van Bestuur veel tijd aan het overwegen van de signalen in de meest recente economische gegevens. Hoewel de werkloosheid hoog blijft, was de economische groei in het vierde kwartaal sterker dan verwacht. De Canadese economie had dus meer momentum aan het begin van het jaar dan we hadden verwacht. We verwachten dan ook niet langer dat de economie in het eerste kwartaal zal krimpen. De bouw- en wederverkoopactiviteit van woningen was bijzonder sterk. We hebben de grote huizenprijsstijgingen in sommige markten opgemerkt die nauwlettend in de gaten moeten worden gehouden voor speculatieve activiteiten. Een aantrekkende buitenlandse vraag, voornamelijk uit de Verenigde Staten, en hogere olie- en andere grondstoffenprijzen zijn positieve signalen die de vooruitzichten op een sterkere exportgroei en een herstel van de investeringen vergroten.

Tegelijkertijd besprak de Raad van Bestuur de recente stijging van de werkloosheid, de zeer ongelijke gevolgen van het banenverlies en de toename van de langdurige werkloosheid. Er zijn nu ongeveer twee keer zoveel banen verloren als tien jaar geleden op het hoogtepunt van de Grote Recessie. Het zal enige tijd duren voordat de arbeidsmarkt deze verliezen heeft goedgemaakt, aangezien de economie tijdens het herstel zal herstructureren. Een kwestie die we hebben besproken, is de impact van deze herstructurering op de economische capaciteit. We zullen het capaciteitsvraagstuk in ons volgende artikel verder onderzoekenMonetair Beleidsrapportin april.

We hebben ook veel gesproken over de grote mate van onzekerheid rond de vooruitzichten als gevolg van het risico van verspreiding van nieuwe varianten van het virus en de mogelijkheid van uitbraken die kunnen leiden tot hernieuwde inperkingsmaatregelen.

We bespraken ook de vooruitzichten voor de inflatie, waarvan we verwachten dat ze de komende maanden rond de top van de bandbreedte zal komen. Maar deze stijging zal niet worden volgehouden. Naarmate de effecten van het basisjaar verdwijnen, zou de grote mate van slapte in de economie de inflatie moeten matigen.

Uiteindelijk heeft de Raad van Bestuur besloten dat de economie nog steeds buitengewone steun van ons monetair beleid nodig heeft. We bevestigden onze toezegging om onze belangrijkste beleidsrente op een laagterecord van 0,25 procent te houden totdat de economische slapte is geabsorbeerd, zodat de inflatie duurzaam kan terugkeren naar haar doelstelling van 2 procent. In onze prognose voor januari hadden we voorspeld dat dit pas in 2023 zou gebeuren. We zullen onze prognose in april bijwerken.

We zijn ook overeengekomen om ons programma van aankopen van staatsobligaties voort te zetten in het huidige tempo van $ 4 miljard per week. Naarmate we vertrouwen blijven krijgen in de kracht van het herstel, zal het tempo van de netto-aankopen van staatsobligaties van de Canadese overheid waar nodig worden aangepast.

Ik hoop dat dit u een idee geeft van ons besluitvormingsproces. Tot slot wil ik benadrukken dat de Bank of Canada zich zal blijven inzetten voor het geven van de juiste mate van monetaire beleidsstimulans om het herstel te ondersteunen en onze inflatiedoelstelling te bereiken. We zullen ons steentje bijdragen om Canadezen te helpen voorbij COVID-19 te komen. En ik kan niet wachten op de dag dat ik met mijn familie en vrienden naar een restaurant ga, het glas hef en proost op het einde van de pandemie. Die dag komt eraan, hopelijk snel.

Ik wil graag André Binette, Fares Bounajm, Antoine Poulin-Moore en Alex Proulx bedanken voor hun hulp bij het voorbereiden van deze toespraak.